Λάσκαρις

I

Επώνυμο Βυζαντινών ηγεμόνων της αυτοκρατορίας της Νικαίας.

1. Θεόδωρος A’. Βλ. λ. Θεόδωρος. Όνομα βυζαντινών ηγεμόνων (2.).

2. Θεόδωρος B’. Βλ. λ. Θεόδωρος. Όνομα βυζαντινών ηγεμόνων (3.).

3. Ιωάννης Γ’ Δούκας Βατάτζης. Βλ. λ. Βατάτζης, Ιωάννης Δούκας.

4. Ιωάννης Δ’. Βλ. λ. Ιωάννης. Όνομα αυτοκρατόρων του Βυζαντίου.

II

Επώνυμο διαφόρων ιστορικών προσώπων της βυζαντινής περιόδου.

1. Αλέξιος, ο Σεβαστοκράτωρ (14ος αι.). Ήταν μικρότερος αδελφός του Θεόδωρου A’ και του Κωνσταντίνου Λ. Μετά τον θάνατο του Θεόδωρου A’ (1225), βλέποντας με δυσαρέσκεια την ανάρρηση του Ιωάννη Γ’ Δούκα Βατάτζη στον θρόνο της Νίκαιας, σκέφτηκε να τον διεκδικήσει με τη βοήθεια των Φράγκων. Έτσι, έφυγε κρυφά με τον αδελφό του Νικόλαο από την Κωνσταντινούπολη και ενώθηκε με τους Φράγκους, με τους οποίους εκστράτευσε εναντίον της αυτοκρατορίας της Νικαίας (1224). Τελικά, ο Βατάτζης τον αιχμαλώτισε και τον τύφλωσε.

2. Ανδρόνικος, ο Πεδιάτης (15ος αι.). Υπηρέτησε στην Πελοπόννησο το 1425, όπου ο εκεί δεσπότης Κωνσταντίνος Παλαιολόγος τον διόρισε διοικητή των οχυρών πόλεων Ιθώμης και Ανδρούσας. Αργότερα συμμετείχε στις επιχειρήσεις για την ανακατάληψη της φραγκοκρατούμενης Πάτρας.

3. Δημήτριος, ο Λεοντάριος (; – 1431). Ήταν στρατηγός επί Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου (1391 – 1425). Υπήρξε διοικητής της Θεσσαλονίκης το 1415 και προστάτευσε εκεί τους καταδιωγμένους ως αποστάτες Μουσταφά (αδελφό του σουλτάνου Μωάμεθ B’) και Τζινεΐτ (τοπάρχη του Δούναβη). Ο Δημήτριος αρνήθηκε να εκδώσει τους δύο αποστάτες στον σουλτάνο Μωάμεθ και, σύμφωνα με τις οδηγίες του αυτοκράτορα Μανουήλ, έστειλε τον Μουσταφά στη Λήμνο και τον Τζινεΐτ στην Κωνσταντινούπολη, στη μονή της Παμμακάριστου. Μετά τον θάνατο του Μανουήλ και την άνοδο στον θρόνο του Ιωάννη H’ (1425) ο Δημήτριος διετέλεσε διοικητής του βυζαντινού στόλου και το 1427 νίκησε κοντά στα νησιά Εχινάδες τον στόλο του κόμη της Κεφαλονιάς, Καρόλου Β’ Τόκκου. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε τα εγκόσμια και εκάρη μοναχός με το όνομα Δανιήλ. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και τάφηκε στην Ιερή Μονή της Πέτρας.

4. Ισαάκιος (14ος αι.). Ήταν μικρότερος αδελφός του Θεόδωρου A’, ιδρυτή της αυτοκρατορίας της Νικαίας (1204-22). Συμμετείχε στην εκστρατεία του Αλέξιου (βλ. 1.) εναντίον του Ιωάννη Γ’, κατά την οποία συνελήφθη και τυφλώθηκε.

5. Κωνσταντίνος (14ος αι.). Ήταν αδελφός του Θεόδωρου A’, ιδρυτή της αυτοκρατορίας της Νικαίας (1204-22). Μαζί με τον αδελφό του συμμετείχε στην άμυνα της Κωνσταντινούπολης εναντίον των σταυροφόρων της Δ’ Σταυροφορίας το 1204. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους πήγε με τον αδελφό του στη Μικρά Ασία, όπου συνετέλεσε στην ίδρυση και στην παγίωση του βασιλείου της Νικαίας. Το 1212 ο Κωνσταντίνος τέθηκε επικεφαλής στρατιωτικού σώματος και αντιστάθηκε γενναία εναντίον του Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, αλλά φονεύθηκε στη διάρκεια της μάχης.

6. Μανουήλ (14ος αι.). Ήταν μικρότερος αδελφός του Θεόδωρου A’, ιδρυτή της αυτοκρατορίας της Νικαίας (1204-22). Μετά την άνοδο του Θεόδωρου B’ στον θρόνο (1254-58) προσκλήθηκε από αυτόν και έγινε σύμβουλός του. Συμμετείχε στην αποτυχημένη εκστρατεία εναντίον των Βουλγάρων, οπότε ο Μανουήλ έμεινε διοικητής της φρουράς του Διδυμότειχου. Τον χειμώνα του 1255 επιτέθηκε εναντίον των Κουμάνων που λεηλατούσαν τη χώρα, όμως νικήθηκε και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αδριανούπολη. Λίγο αργότερα επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και πέθανε σε μεγάλη ηλικία.

7. Μιχαήλ (14ος αι.). Ήταν μικρότερος αδελφός του Μανουήλ (βλ. 6.) και τον ακολούθησε στην εξορία του, στη διάρκεια της οποίας έγινε μοναχός και ονομάστηκε Μάξιμος. Προσκλήθηκε από τον Θεόδωρο Β’ και επέστρεψε στη Νίκαια το 1254. Συμμετείχε σε διάφορες εκστρατείες εναντίον των Βουλγάρων και εναντίον του δεσπότη της Ηπείρου, Μιχαήλ Β’ Αγγέλου.